Talofa

En toen waren de 4,5 maand alweer voorbij. Aan de ene kant lijkt het gister dat ik op Schiphol stond, anderzijds voelt het als heeeeeeeeeeeeeeel erg lang geleden. Ondanks de fantastische tijd, gave avonturen, leuke mensen en nieuwe ervaringen ben ik helemaal klaar om naar huis te komen en iedereen weer te zien (ook op mijn eigen bed en douche en nederlandse kaas kan ik me erg verheugen). Eind van de dag stap ik in het vliegtuig in Auckland en zal ik via LA(rare weg) vrijdagmiddag in Amsterdam arriveren, jippie. Maar nu tijd om mijn laatste maand nog met jullie te delen. Mijn laatste blog eindigde in Wellington waar ik een paar dagen gespendeerd heb. Helaas nog altijd met hoofdpijn, maar toch mijn verjaardag even gevierd met een groepje van de bus, hartstikke leuk. Zaterdags de ferry op en weer naar het Zuidereiland om de Westkust te bereizen. De eerste overnachting was in Abel Tasman national Park ( een Nederlander die als eerste europeaan NZ ontdekte maar er al snel weer vandoor ging toen de Maori achter m aan ging). Een super mooi park aan de Noordkust, waar ik met een aantal de volgende dag een 8-uurse hike gemaakt hebben, dit keer redelijk vlak dus goed te doen en heel erg mooi. De volgende dag door naar Blackball een mijnersplaatsje waarbij we nog een rondleiding kregen maar verder echt helemaal niks te doen was. Maar de volgende stop maakte dat helemaal goed: Franz Josef Clacier. Een waanzinnig mooie gletsjer waar ik per helikopter op gedropt werd. Weer een first-time-experience!! Na de helikopter 3 uur lang rondgehiked in volle uitrusting! Eind van de middag nog gratis-entree(bij aankoop van glacier-pass) in de spa's dus lekker zitten badderen. De volgende dag weer een lange dag in de bus, maar gelukkig met heel veel waanzinnige stops. Onder andere bij Lake Matheson, een spiegelmeer waarin je Mount Cook en Mount Tasman gereflecteerd ziet. Later nog bij een waterval, waar de busdriver ons vertelde om 40 sec in de waterval kijken en daarna naar de berg ernaast, waarbij de gehele berg lijkt te bewegen. Aangezien we al in spacende-sferen waren, kreeg ze ons makkelijk te pakken, door te vertellen dat als we nog iets gaafs wilde meemaken, we maar op een bepaald blad moesten kauwen. Dus even later had de hele groep een blad in de mond, waarna na 5 sec iedereen begon te schreeuwen omdat je mond in vlammen leek te staan. Niet heel gaaf dus! Via Lake Wanaka naar het plaatsje Wanaka. Waar we de volgende ochtend naar Puzzleworld gingen, waar ik onder andere 2,5 uur lang door een doolhof heb rondgelopen en de uitgang echt niet meer kon vinden. Op de weg naar Queenstown me laten afzetten bij Anne van Zweeden's huis, waar ik 2 nachtjes mocht verblijven. Heerlijk om even in een echt huis te zijn en lekker te kletsen. De volgende dag ben ik naar Queenstown gelopen, om nog wat spulletjes te kopen en ticket te printen. De weg terug naar Anne's hier verliep echter wat minder soepel. I.p.v. n uur lopen, was ik toch zeker al 2 uur onderweg en kwam ik er langzaam achter dat ik ernstig de verkeerde weg had genomen. Terug had niet veel zin aangezien er niks anders was dan weg, door blijven lopen tot ik half uur later eindelijk in een dorpje kwam, waar ik gelukkig (het werd al donker)een lift heb kunnen strikken. Weer een avontuur.
Nog een avondje op de bank en de volgende dag van Queenstown naar Auckland gevlogen. Om vanaf hier de volgende dag naar Samoa te vliegen. Maar eerst even: een super tijd in Nieuw-zeeland met een ongekend mooie natuur, heel veel aardige mensen en extreme activiteiten. Wel een beetje koud af en toe, dus tijd voor de zon. Ik vroeg om warmte en die kreeg ik ook, met m'n spijkerbroek en jas het vliegtuig uit was het zweten geblazen. Vanaf het vliegveld met een busje 45 min. naar Apia ( de hoofdstad en tevens ook de enige stad). Aangekomen in het Hostel moest ik nog even pinnen, waarbij ik ineens ernstig begon te twijfelen aan mijn besluit om hier heen te komen. Het was een vakantie-dag dus alle Samoaanse jongens hingen op straat. 'Talofa baby psshh psshh' hoorde ik van alle kanten, snel doorgelopen en mijn bed opgezocht. Wat ik het meest ranzige laken aantrof wat je je ooit zou kunnen voorstellen, wat mijn eerste indruk niet veel beter maakte. De volgende dag werd alles gelukkig veel zonniger. Ik kwam er achter dat mensen vooral heel erg nieuwschierig zijn naar waar ik vandaan kom en wat ik hier doe( zijn niet zo heel veel toeristen). Wachtend op de bus naar Saleapaga had ik dus om de 5 minuten wel een praatje met n Samoaan. Het was echter nogal onduidelijk of de bus wel of niet zou komen, maar uiteindelijk ontmoette ik Stef en Mike, engels koppel van 34 en 38, waarmee ik samen een taxi nam. Super lachen koppel met vele mooie verhalen over andere plekker in samoa. 4 dagen in Saleapaga gebleven in Fau Fau Beach Fales (prive-hutje op het strand, paradijs!) Diner en ontbijt waren inclusief, dus ik heb heerlijke samoaanse maaltijden op met vooral heel veel kokosnoot. Woensdagavond Fia Fia, wat feest-avond met traditionele dansrituelen inhoudt. Super gaaf om te zien. Uiteindelijk werd ik ook de dansvloer op getrokken en had ik al snel een aanzoek van een 15-jarige samoaan te pakken. Wat ik na lang wikken en wegen toch maar heb afgeslagen. Toen 2 dagen van storm en regen, regen is hier bizar, na zo'n 0,2 seconde ben je tot op je ondergoed doorweekt. Zaterdags naar Lalomanu doorgetrokken samen met Mike en Stef. Een super mooi strand en relaxte sfeer. Hier heb ik Sam ontmoet, een amerikaanse die 2 jaar op Samoa gewerkt had en er ook nog een Samoaanse vriend aan over had gehouden: 'Tele'. Met nog 4 engelse jongens een avond drankjes zitten doen. Wat eindigde in een nachtelijke zwem met zijn allen. Verder lekker op het strand. Maandags met de Engelse jongens de bus weer in terug naar Apia. De bus is een hele ervaring, gemaakt van hout open en met heel veel kleuren en muziek uit de speakers. Stampensvol en iedereen neemt allemaal goederen mee die her en der worden afgeleverd of opgepikt. Ze doen niet echt aan busstops maar pikken gewoon random mensen op aan de kant van de weg. Dagje in Apia rondgelopen en de volgende dag door naar Savaii(het andere eiland van Samoa) Eerste nachtje bij een hele lieve familie, mensen zijn hier ontzettend aardig, onthouden altijd je naam en komen steeds vragen of alles goed gaat en of je nog iets nodig hebt. De volgende dag met een Duitste en Zwitserse jongen een auto gehuurd. Zij waren al een tijdje samen aan het reizen, dus dacht dat zit wel snor, maar nee ze kregen ruzie, donders gezellig. Maar agh toch een groot gedeelte van het eiland kunnen zien, onder andere de 'Blowholes' waarbij de oceaan golven de rotsen in drukt, waarbij lucht en water met een gigantische kracht uit gaten in de rotsen spuit. Een oud samoaans mannetje liep rond met kokosnoten, dus voor een paar Tala wat kokosnoten gekocht om die op het juiste moment in de blowholes te gooien en ze 40 meter de lucht in te zien vliegen. Moest wel zorgen dat je op tijd weer weg was voordat een golf je te pakken had. Nog 2 nachten in Beach Fale aan de Zuidkust verbleven, waar heel veel samoaanse kinderen rondliepen die m'n nagellak heel mooi vonden. Voordat ik het wist zat ik de nagels van het gehele dorp roze te lakken, waarbij ik er nog altijd niet zeker van ben of ik nou ook per ongeluk een jongetje roze heb gelakt, hij/zij keek me wel een beetje angstig aan. Zaterdags terug naar Upolo(eerste eiland) waar ik in Apia weer met Sam en Tele meette. Nathan een NZ'er die ik op Savaii had ontmoet, kwam 's avonds ook mee naar de club. Een hele ervaring zo'n Samoaanse club, dansen gaat er nogal wild aan toe en ik was erg blij dat ik de jongens bij me had. Toch onwijs naar mijn zin gehad, al eindige de avond nogal ingewikkeld. Aangezien Tele (sam's vriend) ineens Nathan (die op jongens valt) ging versieren, waar Sam uiteraard niet heel blij mee was. Nogal een bizarre situatie waar ik ineens middenin zat , met veel drama, maar najah weer een verhaal. Biseksualiteit en travestieten blijkt ook nogal vaak voor te komen in Samoa. De volgende dag terug met z'n 3'en terug naar Lalomanu beach fales (waar tele werkt) om daar m'n laatste dagen op het strand te liggen. Om vervolgens weer terug te vliegen naar Auckland. Samoa krijgt van mij een 9, ontzettend mooi, lieve mensen, een bijzondere andere cultuur en onwijs lekker eten. Nu dus in Auckland wachten op mijn vlucht naar huis. Time to go home!

Feiten en weetjes NZ:
- Elke zin word geeindigd met "Sweet-as Bro!
- Er lopen ongekend veel schapen rond, zwarte schapen, bruine schapen, witte schapen, witte schapen met zwarte poten, witte schapen met een bruin hoofd, zwarte schapen met witte oren enz. enz.
- Er lopen ook ongekend veel koeien rond
- Elke berg/meer is nog mooier dan de ander
- Het het schoonste land is wat ik ooit gezien heb, ik ben geen enkel stukje afval tegengekomen. Mensen rapen zelfs altijd het kontje van hun sigaret op.

Feiten en weetjes Samoa:
- Er ongekend veel straathonden zijn
- er maar 1 stad is, de rest dorpjes van 10 huizen
- Alles op z'n Samoaans gaat, vooral zonder haast dus
- Samoanen de gehele dag door eten en allemaal ernstig overgewicht hebben
- Vissen op de vismarkt gewoon op tafel liggen (niks koeling of ijs)


Zo dat was het wel weer, er zijn natuurlijk nog veel meer verhalen maar die zal ik gewoon vertellen. Thuis zal ik ook weer is wat meer foto's gaan uploaden, dat duurt hier elke keer uren.

Liefs Anne