Kia Ora

Kia ora!

Een ongekend aantal avonturen verder, waardoor ik bijna niet meer weet waar te beginnen. Vanaf de ranch in Aussie dus aangekomen in Christchurch. Een stad die in 2010 en 2011 getroffen is door aardbevingen. Waardoor eigenlijk het gehele centrum verdwenen is. Ik wist wel van de aardbeving, maar mijn lonely-planet was daar helaas nog niet van op de hoogte, dus ik liep vrolijk rond opzoek naar allemaal leuk plekjes waarover ik gelezen had. Na een paar uur rond te hebben gelopen, bleek dat ook echt allemaal verdwenen te zijn. Nogal een domper, ik was met weinig plan aangekomen in Christchurch en zou hier ook niet veel plan kunnen maken. De eerst volgende bus geboekt naar Queenstown om vanaf daar m'n plannen te maken. Anne, een oude vriendin van de Middelbare woont hier, dus erg leuk om met haar Queenstown te ontdekken en oude herinneringen op te halen. Wel nogal bijzonder dat ik, wanneer ik haar voor het eerst sprak, totaal niet uit m'n woorden kon komen en m'n eigen stem niet herkende. Blijkbaar had een maand niets anders dan Engels, enige schade aan m'n Nederlands gebracht haha. In Queenstown bijna 2 weken doorgebracht. In die 2 weken, de Queenstown-hill beklommen, met echt een adembenemend uitzicht. Een aantal keer uitgeweest. Rond geslenterd door het stadje, helemaal leuk want echt een van de leukste stadjes waar ik tot nu toe geweest ben, gezellig smalle straatjes en pal aan een adembenemend meer. En na week 1 kwamen Rick en Lars, mn aussie maatjes in Queenstown aan, dus met hun weer een paar gezellige dagen beleefd. Met de Gondel een van de andere bergen op, om vervolgens met een luge (laag karretje) de berg naar beneden te suizen, hilarisch! Nog 2 keer in Anne's appartementje gechillt en gegeten, ook helemaal leuk. En dan natuurlijk nog m'n Bungeejump. Wat eigenlijk zou plaatsvinden op een Vrijdag, maar toen kreeg ik in het kantoortje al te horen dat het gecanceld was vanwege de wind. De volgende dag dus weer proberen, dit keer zou alles in orde zijn, de bus in om 45min. naar de bungee te rijden. Met het bakje over naar de cabine van waaruit je sprint, met gierende zenuwen in de stoel, vastgetuigd, helemaal klaar om te springen. Maar ineens weer n dikke windvlaag, dus mocht ik niet. Wat een baler! Gelukkig mocht drie-maal is scheepsrecht zich bewijzen, want de volgende dag kon ik dan eindelijk. Door de twee eerdere dagen wilde ik het alleen nog maar meer, dus sprong ik zonder enige twijfel van dat plankje af, 1 sec. daarna dacht ik heel even van, waar ben ik in vredesnaam mee bezig, maar daarna was het ongelooflijk kicken!
Ooit het plan om misschien in Nieuw-Zeeland met een auto rond te gaan reizen, dit bleek toch niet helemaal realistisch, dus uiteindelijk de Stray-bus geboekt. Een bus die heel Nieuw-Zeeland rondtrekt gevuld met Backpackers, waarbij ze je bij allemaal bezienswaardigheden en activiteiten afzetten. Ze hebben een algemeen reisschema, maar ja kan ook afstappen om ergens een paar dagen langer te blijven en vervolgens de volgende bus weer aan te haken.
Vanaf Queenstown 's ochtends vroeg de knal-oranje bus in, op naar Milford Sounds. Dit is een van de eerste plaatjes op google die je tegenkomt, wanneer je Nieuw-Zeeland intypt. Helaas hadden wij erg slecht weer; regen, mist en kou, en was het dus iets minder spectaculair als het had kunnen zijn. Toch erg gaaf, en 's nachts in Gunns-camp in de middle of nowhere in hutjes overnacht. De volgende dag naar Invercargill, 's avonds met een aantal 'n tijdje in de bar geweest en de volgende dag een tripje naar Caitlinns aan de kust gemaakt. Vanaf het strand een hele hoop vechtende zeehonden gezien op een paar meter afstand, en nog dolfijnen gespot. Dezelfde middag weer terug naar Queenstown voor een nacht.
Om vervolgens via de Oostkust van het Zuidereiland omhoog te trekken. De eerste stop was Mt.Cook, (o.a. een aantal opnames uit de hobbit), waar ik besloot een paar dagen langer te blijven. Gelukkig want de eerste dag kon je eigenlijk alleen de eerste 20 meter van de berg zien, vanwege de bewolking. De 2 dagen daarna strak blauw en zon! Met een Israelische jongen de eerste dag een 4 uur lange trek tussen de bergen door gedaan, langs diverse meren. Heel erg mooi! En dag 2 een van de bergen omhoog. 3 dagen spierpijn gehad, want dat is niet rustig zigzaggende paadjes, nee gewoon recht omhoog tot 1000 meter. Voelde me een absolute Frodo! Het uitzicht was het 100% waard! Heel gaaf om hier, maar in elk uitzicht eigenlijk, dingen te herkennen uit LOTR. Gelijk nog maar even een tune erbij: http://www.youtube.com/watch?v=QPJT12-wrCY
En na 6 uur weer terug om in bad te duiken:).
Vanaf Mount Cook door naar Rangitata(helmsdeep opname), hutje ergens in de middle of nowhere, kampvuurtje erbij, helemaal gezellig! Om de volgende dag in Kaikoura aan te komen, waar ik 'n uur na m'n aankomst ineens midden op zee met 150 wilde dolfijnen aan het zwemmen was. AAAAAH dat was zo gaaf, het meest acrobatische dolfijnenras, en ze vinden het echt leuk om met je te spelen, dus de hele tijd rondjes om je heen cirkelen, backflips maken enz. enz. GAAF!
Vanaf Kaikoura de volgende dag naar de Ferry in Picton, om over te steken naar het Noordereiland. Normaal gesproken zou de ferry 3 uur duren, maar wij kwamen in 'n storm terecht dus waren 9 uur onderweg, zeeziek, dolle pret. 'S avonds pas in Wellington aangekomen en snel m'n bed in. De volgende dag om 6 eruit om in een ruk vanaf Wellington naar Auckland te rijden. 3 dagen in Auckland gespendeerd, vond het niet echt een denderende stad, erg ongezellig, maargoed wasje draaien, mailtjes sturen, dingetjes regelen, moest ook maar weer is gebeuren. Vanaf queenstown tot Auckland, steeds heel veel leuke mensen ontmoet, maar elke x maar voor een dag, omdat of ik of andere van de bus stapte. Maar vanaf Auckland 1,5 week met een hele gezellige groep gespendeerd. Eerst naar Raglan, een sufersplaatsje, tijdje over het strand gewandeld en 's avonds langs het pad van de oneindige oprit naar het hostel waren er ontelbaar veel 'glowworms' te zien. Dus daar met open mond n tijdje naar staan kijken. De volgende dag op naar de 'Waitomo Caves'. Ik dacht, samen met Marit en Kara een hele rustige, redelijk saaie tour geboekt te hebben (was het goedkoopst), maar uiteindelijk bleek het hartstikke gaaf te zijn. 60 meter abseilend de grotten in, super smal dus je moest je al abseilend tussen de rotsen door wurmen, weer een claustrofobie-overwinning! Vervolgens klimmend tussen ontelbaar veel stalagmieten en tieten door, heel indrukwekkend. Om te eindigen met de 'Flying Fox' een zipline in de grot. Hoe toepasselijk wil je de naam hebben!!!
De bus weer in, om eind van de middag aan te komen bij een maori-stam. Eerst een hele welkomst-cermonie, waarbij je elkaar o.a. begroette door 2 elkaars neuzen te laten aan te raken(met je eigen neus). Daarna een heerlijke maaltijd, en daarna nog een hele ceremonie. Waarbij de mannen de haka dansen, waarbij het gaat om het afschrikken van vijanden, allemaal oerkreten en steeds vergoten ze hun ogen en tong uit de mond, wrhaa! De vrouwen doen een dans met een wollen-bal aan een touwtje, dat ze heel sierlijk laten rondslingeren. Na de hele ceremonie waren wij met de hele bus natuurlijk ook aan de beurt, dus dat zorgde voor hilarische taferelen. 'S nachts met z'n allen in 'Wharenui' geslapen, wat het ontmoetingshuis voor de maori is. De volgende dag vroeg eruit om te starten met White Water Rafting, met o.a. een 7 meter waterval naar beneden storten. Kicken!! Wonder boven wonder, hing ik toen ik weer boven het water kwam, blijkbaar als enige nog half aan de boot haha. De middag werd er alles behalve minder op, want hea als we dan toch bezig zijn, vliegtuigje in om er vervolgens op 15000ft. weer uit te vallen. Waaaauuuww, 1 minuut een vrij val met een ongekend uitzicht boven Taupo (het grootste meer van Nieuw-Zeeland). Bijna iedereen van de groep had gesprongen, dus vol adrenaline 's avonds de bar in, in Taupo. Verder niemand te bekennen, maar met de groep toch nog de bar op z'n kop. Vanaf Taupo naar Bleu Duck Station, een farm van ontelbaar veel hectare. Hier kon je o.a. gaan Geit-jagen, maar hiervoor heb ik toch maar gepast. Ondanks de regen een wandeling naar de waterval gemaakt, heel mooi. En bizar hoe mensen hier op kilometers vanaf de bewoonde wereld hun leven leiden.
De volgende dag door naar Tongariro National Park, waar het de bedoeling was een 7 uur durende hike te maken, o.a. over de berg welbekend als Mt. Doom. helasa was het weer te slecht en werd het gecanceld. Toen dus maar in de hot-tub chillen. Daarna werd de ongelooflijk gave tijd, ineens allemaal net iets minder. Ik dacht, als het dan toch een week-of-firsts is, laat ik me dan ook maar is in 'n ambulance vervoeren. Voelde me top-fit en wilde even voor een douche gaan, maar terwijl ik de badkamer inliep viel ik flauw met m'n hoofd tegen de wasbak, even buiten bewustzijn en vervolgens goeie koppijn. Ze wilde me dus toch maar even naar het ziekenhuis hebben, wat al een rit van 40 minuten was. Een paar uur later terug in het hostel met een hersenschudding. De rest van de groep ging de volgende dag door met bus, ik toch maar besloten om in Tongariro een paar dagen op bed te blijven. Donders saai, en een knallende kop, maarja weer wat te vertellen aan thuis;). Gister gelukkig de bus kunnen pakken naar Wellington, waar nog een aantal mensen van de bus rondhingen. Dus weer in de gezeligheid. Nog paar daagjes rustig aan, en dan gaan we weer door naar het Zuidereiland, om hier de west-kust nog te bereizen. Begin Juni zal ik weer eindigen in Queenstown. Om vervolgens voor de laatste 2 weken nog naar Samoa te vliegen, een eiland vlak boven Fiji, waar ik nog wat cultuur ga snuiven en zon pakken. En dan, over een maandje, ben ik alweer terug in Nederland, klinkt nu veel te snel, al heb ik natuurlijk heel veel zin om iedereen weer te zien, oud vertrouwd:)


Liefs Anne
ps. Kia ora is de maori's manier om te zeggen hallo of welkom, of wat je er ook maar van wilt maken!